تاریخچه اسید کلریدریک ، اسید کلریدریک نخستین بار در سال ۸۰۰ میلادی توسط شیمیدان مسلمان ایرانی “جابربن حیان” و از طریق مخلوط کردن جوهر گوگرد یا همان سولفوریک اسید با نمک معمولی به‌دست آمد.
وی مواد شیمیایی مهمی را کشف کرد و این یافته ها در بیش از بیست کتاب گرد آوری شده است. جابربن‌حیان تیزاب سلطانی را کشف کرد که می‌تواند طلا را در خود حل کند این کشف از مهم‌ترین یافته های وی به حساب می‌آید.
تیزاب سلطانی شامل هیدروکلریک اسید و نیتریک اسید است.
هیدروکلریک اسید به صورت رسمی در قرن شانزدهم میلادی توسط آندریاس لیباویوس معرفی شد. وی این ماده را با گرم‌کردن نمک در بوته چینی خاک رسی به‌دست آورد.
دیگر نویسندگان بر این باورند که هیدروکلریک اسید خالص نخستین بار توسط کاهن بندیکتی باسیل والنتین آلمانی در قرن پانزدهم، با حرارت دادن نمک طعام معمولی و آهن(II) سولفات کشف شده است. درحالی‌که دیگران مدعی‌اند که هیچ مرجع معتبری در مورد اینکه هیدروکلریک اسید خالص تا قرن شانزدهم به‌دست آمده باشد ، وجود ندارد.
انقلاب صنعتی در اروپا
انقلاب صنعتی در اروپا ، تقاضا برای مواد قلیایی افزایش پیدا کرد. فرایند جدیدی توسط نیکولاس لبلانک فرانسوی تولید ارزان قیمت و گسترده سدیم‌‌کربنات(جوش شیرین) را ممکن کرد.
در این فرایند لبلانک، نمک طعام با استفاده از اسید سولفوریک، سنگ آهک و زغال سنگ ضمن آزاد کردن هیدروژن کلراید به عنوان محصول جانبی ، به جوش شیرین تبدیل می‌شود. تا زمان قانون قلیایی در سال ۱۸۶۳ در برتانیا و قوانین مشابه در دیگر کشورها ، هیدروژن کلراید اضافی وارد هوا می‌شد.
بعد از قانون‌گذاری ، تولیدکنندگان جوش شیرین مجبور به انتقال گاز هدرفته به آب و جذب آن در آب شدند تا هیدروکلریک اسید در مقیاس صنعتی تولید کنند.
تاریخچه اسید کلریدریک
تاریخچه اسید کلریدریک
